De torenklokken
Om aan grondstoffen voor de oorlogsindustrie te komen nam de bezetter op grote schaal metalen in beslag, waaronder kerkklokken. Eind 1942 waren de kerkklokken in Menameradiel aan de beurt. Rond één van de galmgaten van d’ Alde Wite werd een deel van de stenen verwijderd, zodat er een gat ontstond dat groot genoeg was om de klokken erdoor te halen. Ook de galmborden werden weggehaald. Via een stellage naast de toren werden de klokken naar beneden getakeld. Het gat in de toren is er heel lang gebleven. De ene klok is vervangen door een melkbus, zodat je toch kon horen hoe laat het was. Luiden was er niet meer bij.
In d’ Alde Wite hingen twee klokken. Een klok van Hans Falck uit 1632, gewicht 930 kg, diameter 110 cm. Die werd op 31 maart 1943 naar Meppel vervoerd. De andere klok, met een gewicht van 1570 kg en een diameter 137 cm, gemaakt in 1493, was van de beroemde klokkengieter Gerard van der Wou. Deze klok werd op 2 april 1943 naar Giethoorn vervoerd. Van beide klokken is alleen die van Gerard van der Wou kort na afloop van de oorlog teruggebracht.
In de R.K. Kerk H. Maria Geboorte hing ook een klok van Hans Falck, waarschijnlijk gegoten in 1628, gewicht 100 kg, diameter 55 cm. Deze klok is onder het inv.-nr. 2-A-157.P gevorderd en op 30 maart 1943 naar Meppel vervoerd. Ook deze klok is na de oorlog niet teruggekomen. Beide klokken van Falck waren door de Duitsers omgesmolten.
Afbeeldingen:
Aankondiging door de gemeente Menaldumadeel voor de vordering van de Kerkklokken door de Duitsers.
De klok van Gerard van der Wou.
