Groot Maarslag
Groot en Klein Maarslag zijn kleine wierdedorpen op een oeverwal van de vroegere waterweg van de Hunze, die tot 1361 Groningen met de zee verbond. Het komt ook voor als Maarslacht en een oude aanduiding is Marsfiata. De agrarische nederzettingen liggen tussen Schouwerzijl bij het Reitdiep en Mensingeweer aan het Mensingeweerster Loopdiep. Op de wierde van Klein Maarslag stond de waarschijnlijk 12de-eeuwse kerk, een rechthoekige zaalkerk van iets grotere afmetingen dan die van Mensingeweer. Aan het begin van de Tachtigjarige Oorlog is strijd geleverd bij Maarslag. Friezen namen 26 maart 1584 wraak op stropende Spanjaarden. Er is veel verwoest en de kerk werd in brand gestoken.
In 1682 zijn de kerspelen Maarslag en Mensingeweer gecombineerd; in het midden van de 18e eeuw was het kerspel Maarslag nog groter dan dat van Mensingeweer. De kerk van Maarslag is in 1811 afgebroken. De toen opgerichte klokkenstoel bestond in het midden van de 19de eeuw nog, maar is sindsdien verdwenen. De fundamenten van de kerk zijn onderzocht en op het kerkhof met keien en grintstroken zichtbaar gemaakt. In de fundamenten bleek nogal wat tufsteen te zitten. De 12de-eeuwse bakstenen kerk kan een tufstenen voorgangster hebben gehad.
Groot Maarslag is nog heel goed als hoog in het landschap gelegen radiaal wierdedorp te herkennen. Op één uitzondering na staan de boerderijen met de schuur naar het ringpad, de ossenweg. Tussen de grote boerderijen staat ook een keuterij en op het midden van de wierde een woning. Tussen Groot en Klein Maarslag ligt een deel van het kerkpad, ook wel lijkweg genoemd, nog in het land. Bij het door bomen omzoomd en van een smeedijzeren toegangshek voorziene kerkhof staat een kleine boerderij. Veel van de liggende en soms door ijzeren hekken omvatte zerken zijn van gebeeldhouwde afbeeldingen voorzien: familiewapens, paarden en zelfs pelikanen, een Christussymbool. Aan het verbindingsweggetje naar de Bolweg ligt een prachtige, klassieke kop-hals-rompboerderij.
Colofon
Bron: Noordboek
