Kloosterburen
Omstreeks 1175 is in Kloosterburen vanuit het Friese Hallum een Norbertijner klooster gesticht. De kloosterlingen wierpen in het waarschijnlijk nauwelijks bedijkte land een hoogte op voor het klooster en de kerk. Monniken bedijkten het gebied. Een generatie later, in 1204, werd een tweede klooster, ten noorden van Den Hoorn, afgesplitst: het Nijenklooster. De oorspronkelijke stichting werd Oldenklooster genoemd. De nederzetting in de buurt van het klooster komt in 1462 voor het eerst als Cloosterburen voor. Na de reductie van Groningen in 1594 zijn de kloostergoederen verbeurd verklaard en is het klooster afgebroken. De kerk bleef en werd voor de protestantse eredienst gebruikt. In de 17e eeuw is de zadeldaktoren gebouwd die bij de sloop van de (klooster)kerk in 1815 gespaard bleef. Daarin hangt een klok, in 1501 gegoten door Gerhardus van Wou, een herinnering aan de kloostertijd. In 1843 is de huidige kerk gebouwd.
De bevolking bleef na de hervorming grotendeels het oude geloof trouw. In 1840 kwam er toestemming om een rooms-katholieke parochie te vormen, zelfstandig van Den Hoorn, dat ook ‘rooms’ bleef. De parochie kon in 1868 de triomfalistische, neogotische kruiskerk naar ontwerp van Petrus Cuypers bouwen. De toren is met 56 meter de hoogste van de Ommelanden. Naast de kerk is in 1985 de Cloostertuin met bol- en knolgewassen ingericht. Daar weer naast ligt de r.k. begraafplaats met een devotiekapel. Aan de Hoofdstraat staat de neogotische, dubbelbeukige, voormalige r.k. lagere school en aan de Damsterweg kwam in 1927 het Theresiagesticht, een zusterhuis dat nu dient als hotel.
Een belangrijk bouwwerk dat van functie is veranderd is het voormalige gemeentehuis. Het staat met toren in een fraaie vernieuwingsstijl aan de Hoofdstraat. Deze straat heeft een gevarieerde lintbebouwing met enige laat-19de-eeuwse notabele woningen, maar vooral enkele wit gepleisterde villa’s in vernieuwingsstijl vallen op, waarvan een met een mooie tuinkoepel. Aan de zuidzijde hebben enige dorpsuitbreidingen plaatsgevonden.
Colofon
Bron: Noordboek
